In het eerste gesprek maken we kennis met elkaar, bespreken we jouw verwachtingen en vertel ik jou in hoeverre jouw verwachtingen overeenkomen met hetgeen ik te bieden heb, leg ik je uit wat de therapie inhoud beantwoord ik eventuele vragen van jou en dan gaan we waarschijnlijk in het eerste gesprek al van start met jouw hulpvraag.

Ik stel geen diagnoses zoals vermeld in de DSM V. Ik leg je in het eerste gesprek graag uit waarom ik een diagnose vaststellen niet helpend vind voor jou. Ook ben ik niet van de vragenlijsten. Ik kijk liever in het hier en nu wat er gebeurt, wat ik ervaar en tezamen met mijn kennis en nuchtere verstand zal ik je zo concreet als mogelijk mijn visie en kijk op jouw hulpvraag beschrijven. Als we het hier samen over eens zijn kunnen we direct aan de slag.

Aan het eind van het eerste gesprek of begin van het vervolggesprek moet dit resulteren in een behandelovereenkomst zoals in de wet WBGO – Wet op de Geneeskundige Behandelovereenkomst – vastgelegd is. Deze behandelovereenkomst moet door ons beiden ondertekend worden.

Door in het hier en nu te werken en mijn persoonlijke en praktische benadering kan ik wel zeggen dat ik snel resultaat boek. Door mijn aanpak zul je al na de eerste twee gesprekken kunnen zeggen of en wat ik voor jou kan betekenen.

Het gemiddeld aantal gesprekken in mijn praktijk is 7. Dit is eenvoudig door mij te meten door het aantal gesprekken per jaar te delen door het aantal cliënten per jaar. Dit is een betrouwbaar gemiddelde na 8 jaren een praktijk te hebben.

Om een goede indruk te krijgen wat de therapie jou op kan leveren en wat je kan verwachten hieronder een uitgebreide review van Charlotte, een van mijn cliënten.

Charlotte,
Mijn ervaring met therapie was gebaseerd op vertellen over het verleden. Ik had het idee gebeurtenissen uit het verleden zelf wel goed te kunnen plaatsen en analyseren en had geen behoefte om hier professionele hulp bij te zoeken. Tijdens de gesprekken met Wim lag de nadruk op recente, alledaagse ervaringen in plaats van een chronologische analyse van wat geweest is. Op deze manier kwamen vanzelf flarden van vroeger voorbij, maar alleen als ze op dat moment relevant waren. Zo leerde ik niet alleen plaatsen wat er gebeurd was, maar zag ik ook directer hoe dat mijn dagelijkse leven beïnvloedde. Ik leerde te kijken zonder te oordelen en analyseren. Tijdens de gesprekken lag de nadruk niet op een diagnose zodat ik zelf verantwoordelijk werd in plaats van dat wat ik voel en ervaar mij aangedaan wordt of overkomen is. Dit gaf mij het vertrouwen dat ik zelf ook de kracht heb om een verandering in gang te zetten. Ik leefde erg vanuit mijn hoofd en zag mijn lijf als iets dat zich aan moest passen aan wat mijn hoofd verlangde.

De gesprekken en oefeningen met Wim, in combinatie met yoga en meditatie, hebben er voor gezorgd dat ik nu ook durf te vertrouwen op mijn gevoel en dat mijn lichaam juist een waardevolle graadmeter is in plaats van een lastig aanhangsel aan mijn hoofd. Ik wilde altijd alles aan mezelf veranderen. En had een beeld voor de buitenwereld gemaakt van mezelf zoals ik graag had willen zijn. Het kostte heel veel energie om dit beeld hoog te houden, tot het op een dag niet meer ging. Nu weet ik dat het best mogelijk is om te veranderen, maar dat het vooral belangrijk is eerst ‘bevriend’ te raken met de eigenschappen die ik minder leuk vind aan mezelf, die er eigenlijk niet mogen zijn. Ik merk dat zodra ik niet langer mezelf afkeur, verandering vanzelf plaatsvindt, soms zelfs zonder dat ik het doorheb. Toen dit eenmaal in gang gezet was realiseerde ik me pas dat het loslaten van het dwangmatig kneden van het gewenste zelfbeeld mij een basisgevoel van compassie heeft gegeven waar ik altijd naar terug kan keren. Een basis die los staat van werk, prestaties, overtuigingen en uiterlijk. Als extra kado begonnen vriendschappen zich te verdiepen, en kost de omgang met anderen niet langer energie. Ik hoef niet meer bezig te zijn met mijn antwoorden en verhalen, maar heb de rust gevonden om te kunnen luisteren.